Overdenking/Column door: Sieberen Voordewind
(Voor: De Hoogevener, 11-04-2020)
Vandaag is het de dag die “Stille Zaterdag” wordt genoemd, de dag die volgt op “Goede Vrijdag.” Van oorsprong was de zaterdag al de rustdag. Nadat de schepping voltooid was, rustte de levende God op de zevende dag, de zaterdag. In de Bijbel staat geschreven in Genesis 2:3: “En God zegende de zevende dag en heiligde die, omdat Hij daarop gerust heeft van al het werk, dat God scheppende tot stand had gebracht.” (NBG, 1951). En later gaf Hij het gebod om de zevende dag te rusten. In Exodus 20:8-10 staat geschreven: “Gedenk de sabbatdag, dat gij die heiligt; zes dagen zult gij arbeiden en al uw werk doen; maar de zevende dag is de sabbat van de Here, uw God; dan zult gij geen werk doen…”
Op Stille Zaterdag, Stille Sjabbat, die met zonsondergang eindigt, herdenken vele christenen over de hele wereld, dat het aan het kruis gestorven lichaam van Jezus Christus, in het graf lag. Aan Zijn lijden was een eind gekomen. Al ver van te voren had de profeet Jesaja Zijn lijden al geprofeteerd. In Jesaja 53:5 staat geschreven: “Maar om onze overtredingen werd Hij doorboord, om onze ongerechtigheden verbrijzeld; de straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is ons genezing geworden.” En deze woorden gingen op Gods tijd in vervulling op Golgotha, waar Zijn lichaam uiteindelijk stierf.
Vóór zonsondergang, het moment waarop de Stille Zaterdag aanbrak werd Zijn lichaam in linnen doeken gewikkeld en in een rotsgraf begraven. Naast al het verdriet dat er bij veel mensen was, was daar ongetwijfeld ook de stilte. Want, wat moest je zeggen? Hoe had dit kunnen gebeuren? De Messias die wonderen en tekenen onder het volk deed, was op een vreselijke manier aan Zijn einde gekomen. O, hadden de mensen maar de profetische geschriften goed begrepen, dan wisten ze, dan ondanks al het verdriet, rouw en stilte er een moment zou aanbreken, waarop er iets geweldigs zou gebeuren. De volgende dag, op de eerste dag van de week, stond Hij op uit de dood en verscheen aan vele mensen.
En voor de christenen die in deze tijd leven, is dit een gedenkwaardige dag, om stil te staan met wat er de dag ervoor met Christus was gebeurt en om stil te staan bij wat er de volgende dag met Christus gebeurde. En voor wie dit gelooft is er altijd hoop, wat de omstandigheden ook zijn, omdat de Bijbel zegt in Johannes 3:16: “Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder (U, JIJ, IK, IEDEREEN!), die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe.”